Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Νιώσε με...

Στο παράθυρο κοιτώ,
ψάχνω εσένα να σε δω,
στη ματιά σου,στην αναπνοή σου,
το άγριο μονοπάτι σου να βρω.
Όλο σε βρίσκω και όλο σε χάνω
τις νότες βαράω στο πιάνο
σαν μανιακός,σαν τρελός,
σαν μανιοκαταθλιπτικός.
Το τρένο πάλι ακούω και
τον χρόνο μου τον χάνω.
Κοίταξέ με αιμορραγώ
το αίμα μου λεκέδες σχηματίζει
μα ούτε αυτό σου ναι αρκετό.
Κοίταξέ με πως πεθαίνω
μες στην τόση σιωπή
κοίταξε με πως μουδιάζω
μες στην τόση ανυπακοή...
Αν πάλι δεν μπορείς
τη δυστυχία μου να δεις
άκου την ψυχή μου πως σπαράζει
άκου το μυαλό μου πως μουδιάζει...
πιάσε τον αέρα που σου στέλνω
σαν σε παραμύθι μαγικό
μύρισε το τελευταίο μου φιλί,
νιώσε με για λίγο...
μα στο τέλος είναι τόσο λίγο...
σβήνω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου