Συμφυρμός

Θέλω να μπω στην καρδιά σου,
να αποκρυπτογραφήσω τα κρυφά της μηνύματα
που με τόση μανία φυλάς καλά μέσα σου.
μη σε προδώσουν·
Θέλω να μπω στα μάτια σου,
να δω έναν άλλο κόσμο,
τον κόσμο σου.
Θέλω να μπω στο κορμί σου,
να νιώσω το αίμα σου να διαπερνά το είναι μου
και να φτάνει μέχρι την ψυχή μου,
να τη ζεσταίνει.
Θέλω να μπω στο μυαλό σου
και να το αποδεχτώ,
να προσπαθήσω να το αγαπήσω...
Κι όμως αυτό δεν είναι αλήθεια·
Θέλω να βουτήξω στο μυαλό σου
και να καταστρέψω ό,τι υπάρχει εκεί,
ό,τι σου απαγορεύει να αισθάνεσαι
και σε αναγκάζει μόνο να σκέφτεσαι,
ό,τι σε κρατάει πίσω
και δε σ' αφήνει να με νιώσεις...
Να τα διαλύσω όλα και να δημιουργήσω ένα νέο κόσμο για' σένα...
Ένα κόσμο να ζεις, κι όχι απλά να είσαι.
Ένα κόσμο γεμάτο ζεστασιά και αγάπη.

 Ένα κόσμο σαν αυτόν που ονειρεύομαι
και που το μυαλό σου δε μ' αφήνει να ζήσω...


 ZoiFa.!

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ

Εδώ και 2 μέρες παρακολουθούμε μια επίδειξη δυνάμεων πραγματικά χωρίς υπερβολές των δυνάμεων καταστολής του Κράτους και της Βίας...Αυτοί ποιούς προστατεύουν?Τους πολίτες ή το συμφέρον της κυβέρνησης.Μέχρι προχθές θεωρούσα ότι οκ είναι αναγκασμένοι να εκτελούν εντολές, έριχνα ελαφρυντικά τόσο καιρό και πίστευα ότι αρκεί να μην τους ρίχνουμε και να τους εξωθούμε σε ενέργειες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό πρόβλημα για άλλους ανθρώπους με αναπνευστικά ή άλλα προβλήματα. Χθες κατάλαβα ότι απλά δεν περιμένουν τίποτα για να δείξουν τα όπλα τους.Το γουστάρουν οι τυπάδες, αν όχι όλοι το 99% σίγουρα.
Δείχνουν τις δυνάμεις τους βαρόντας άτομα είτε ηλικίας 55 plus που όχι πέτρα δεν σήκωσαν να τους ρίξουν αλλά καλά καλά μάσκα δεν φόραγαν.Τι ωραία!!Ας θεωρούν πως θα τρομάξει ο κόσμος,κάθε μέρα ο κόσμος θα είναι όλο και περισσότερος,το ξέρουμε και από την περασμένη εβδομάδα.Ας μην ζούνε λοιπόν με την ψευδαίσθηση.Ας αναφέρουμε και το σημερινό με το περίστροφο που τράβηξε αστυνομικός στην πλάκα σε άμαχο πληθυσμό!Ας αναφέρουμε λίγο και πως ξεκίνησαν τα επεισόδια σήμερα για να γελάσουμε λίγο: Γίνεται σήμα από ματατζή να σκάσουνε δύο τύποι να ρίξουν τα κυκληδώματα και έτσι έπεσε το πρώτο δακρυγόνο. Το βίντεο πιστεύω υπάρχει με 4-5 που "φυγαδεύονται" και είναι διαδηλωτές-ασφαλίτες-αστυνομικοί και γω δεν ξέρω τι άλλο...Δηλαδή πόσο πια?? Εν τω μεταξύ, δεν έριχναν εκεί που γίνονταν τα επεισόδια αλλά μέσα στην πλατεία που οι περισσότεροι διαδηλώνουν εκεί πέρα εδώ και 35 μέρες ειρηνικά και χωρίς να προκαλέσουν όχι δακρυγόνο αλλά ούτε καν την αφορμή παρατήρησης από "όργανο της τάξης"...
Ας σοβαρευτούμε λιγάκι...Απλά δεν ανέχομαι πλέον από κανέναν το επιχείρημα ότι και οι αστυνομικοί είναι άνθρωποι του μεροκάματου και ότι εκτελούν εντολές άνωθεν...Τόσες μέρες ειρηνικά και μόλις θέλησαν να κάνουν επεισόδια εντελώς τυχαία έγιναν για να τρομάξουν τον κόσμο.Έγινε επίθεση ακόμη και μέσα σε μπακάλικο και καφετέριας και σουβλατζίδικα.....ΕΛΕΟΣ!!!!!!Απλά ο κόσμος σεν θα μειώνεται κα ισίγουρα δεν γίνεται να "αγανακτούμε" από την πλυθρόνα μας.....ΟΛΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑ!!!!!!!!!!

Φθορά

Όταν κάτι σε φοβίζει μην το λες φωναχτά...
Μπορεί να σ'ακούσει...
Αυτός...
Και να το φέρει στο δρόμο σου...
Όχι, μην πλανάσαι,
δεν πιστεύω σε θεούς και θρησκείες...
Μιλάω για το μέγιστο τιμωρό...
Τον υπέρτατο τύραννο...
τον εαυτό σου...
Αυτός...Αυτός...
Μόνο αυτός μπορεί να τα προκαλέσει όλα...
Να φτάσει το μέγιστο κακό...
Να σε διαλύσει...
-Πόσο τρέμω γράφοντας τις λέξεις αυτές...φορτισμένες από φόβο-
Αν τα διακρίνει θα σου τα φέρει...
Ύπουλα...Αργά...Υπόγεια...Σκοτεινά...
Πρώτα-πρώτα μια ανησυχία...
Μια τόση δα, ανόητη ανησυχία που σιγά σιγά μετατρέπεται
σε φόβο, άγχος, ανασφάλεια...
Σε στοιχειώνει...
Κι έπειτα...
κι έπειτα το σώμα σου συνεργάζεται...
Ένα σύμπτωμα...Μικρό, που η φαντασία σου το κάνει
να δείχνει μεγάλο...
Μια φαντασία...που κάνει τους μεγάλους σου φόβους
πραγματικότητα...
Κι ύστερα,
κι ύστερα έρχεται η ασθένεια...
να στοιχειώσει τα όνειρά σου, που σωπαίνουν...
και να κυκλώσει τη ζωή σου
χτίζοντας φράγματα, τείχη και σύνορα,
Σύνορα, που κλείνεσαι και φοβάσαι να προσπεράσεις...
Κι όμως,
κι όμως ο κόσμος σου διαλύεται...
Όλα φεύγουν...
Όλοι φεύγουν...(ή μήπως τους διώχνεις;)
Κι όσοι...
όσοι μένουν τελειώνουν την ζωή τους μέρα με τη μέρα...
Στερούνται την ανάσα τους...
να σου τη δώσουν...
Μήπως και μείνεις εκεί να πληγώνεις κι αυτούς κι εσένα...
Και τέλος,
και τέλος κουράζεσαι...αφήνεσαι...αποχωρείς..
Από ένα κόσμο που τόσο αγάπησες κρυφά μέσα σου,
όσο κι αν του έλεγες περιπαιχτικά πως δεν τον χρειάζεσαι.


by ZoiFa.!

Νιώσε με...

Στο παράθυρο κοιτώ,
ψάχνω εσένα να σε δω,
στη ματιά σου,στην αναπνοή σου,
το άγριο μονοπάτι σου να βρω.
Όλο σε βρίσκω και όλο σε χάνω
τις νότες βαράω στο πιάνο
σαν μανιακός,σαν τρελός,
σαν μανιοκαταθλιπτικός.
Το τρένο πάλι ακούω και
τον χρόνο μου τον χάνω.
Κοίταξέ με αιμορραγώ
το αίμα μου λεκέδες σχηματίζει
μα ούτε αυτό σου ναι αρκετό.
Κοίταξέ με πως πεθαίνω
μες στην τόση σιωπή
κοίταξε με πως μουδιάζω
μες στην τόση ανυπακοή...
Αν πάλι δεν μπορείς
τη δυστυχία μου να δεις
άκου την ψυχή μου πως σπαράζει
άκου το μυαλό μου πως μουδιάζει...
πιάσε τον αέρα που σου στέλνω
σαν σε παραμύθι μαγικό
μύρισε το τελευταίο μου φιλί,
νιώσε με για λίγο...
μα στο τέλος είναι τόσο λίγο...
σβήνω...

Ένας φαύλος ονειροπόλος

Στο χώμα κάθεται βουβός,
ένας μόνος ονειροπόλος
τη φωνή ακούει σιωπηλός
ψάχνει στο μυαλό του να βρει,
να καταλάβει
που πήγαν όλα τα όνειρά του,
οι σκέψεις, τα ιδανικά του.

Σαν σε ντελίριο ψυχικό
τον κόσμο βλέπει ουτοπικό
ανθρώπους πια δε βρίσκει
μόνο μαριονέτες,πιόνια και αρχηγούς.

Στα τετράγωνα κουνιέται,
βλέπει και τραβιέται,
τρέχει να ξεφύγει,
να βρει να ζήσει
ματαίως προσπαθεί.

Χρόνια τώρα εμείς τα πιόνια,
αυτοί τα αφεντικά,
ας αλλάζαμε λιγάκι
μπας και φύγει το σαράκι
και έρθει το ελπιδάκι ...

Το βασίλειο της ψυχής

Σε ένα βασίλειο κοντινό
η ευτυχία χορεύει μεθυσμένη
η θλίψη και η οργή
πλέκουν στα μουλωχτά
το κουβάρι της ζωής
σε μια ανέμη βιαστική...

Η ευτυχία μεθυσμένη
σε μια καλύβα φτάνει μουδιασμένη
το τσουκάλι της οργής χαζεύει μουτρωμένη
μια από δω μια από κει
ο φθόνος καιροφυλακτεί...

Ο φθόνος και ο εγωισμός
αέναοι κοντινοί φίλοι μοναδικοί
μες στα σοκάκια τριγυρνάνε
τις νύχτες και κοιτάνε
σου χα πει, μου χες πει
αλλά είμαι ακόμα εκεί...

Το βασίλειο της ψυχής χαζεύω αισθαντικά
και η ζωή με χαζεύει μονοτονικά...
Προσπαθώ να ζήσω,να ονειρευτώ
μα δεν βρίσκω την ελπίδα πουθενά

Το κλουβί με τις τρελές

Ενώ η οικονομική πολιτική της χώρας άρχισε να «βαίνει» καλώς κατά κάποιους οικονομολόγους ενώ για κάποιους άλλους η πτώχευση είναι αναπόφευκτη κάτι το συνταρακτικό ήρθε να ταράξει τα κατά τα άλλα ανήσυχα-καλά λέμε τώρα-νερά της ελληνικής φαμίλιας.
Γνωστός τηλεοπτικός σταθμός αποφάσισε να παρουσιάσει τους σύγχρονους και αναμφίβολα πολυσύνθετους προβληματισμούς των Ελληνίδων καθώς και να αναδείξει τον μοντέρνο τρόπο ζωής που ακολουθεί κάθε αντιπροσωπευτική Ελληνίδα αναμφίβολα ,αλλά και να δημιουργήσει και πρότυπα για τη νέα γενιά, γιατί άλλωστε το δεύτερο όνομα της τηλεόρασης είναι παιδαγωγός-αχ βρε Αριστοφάνη…
Φαντάζομαι πως η άποψη κάποιου αδαή ατόμου που θα έβλεπε-ελπίζω κατά λάθος- ένα επεισόδιο της χολιγουντιανού επιπέδου σειράς ντοκιμαντέρ θα ήταν η ακόλουθη:
«Μα καλά μας κοροιδεύουν στην Ελλάδα δεν υπάρχει περίπτωση,ούτε κρίση έχουμε ούτε τίποτα, έχουμε την πιο τέλεια ζωή στον κόσμο. Το πρόβλημά μας είναι η εξωτερική πολιτική...Οι υπόλοιπες χώρες φθονούν τον πλούτο μας και απλά θέλουν να μας κάνουν υποχείριο τους»
Φυσικά είναι γεγονός ότι η μέση Ελληνίδα νοικοκυρά, η κυρα-Κούλα ας πούμε ένα τρίμηνο κάτω από τον καυτό ήλιο της Μυκόνου τον περνάει, καλά δε τα βράδια κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι «κωλοχτυπιέται» στο Super Paradise, μη χαλάσει και την εικόνα της, διότι που βαδίζομεν χωρίς ένα κούτελο με ταμπέλα σε αυτή τη χώρα? Επιπλέον ένα ακόμη από τα αντιπροσωπευτικά δείγματα που προβάλλει αυτό το τερατούργημα της τέχνης είναι το σπίτι της τυπικής ελληνικής οικογένειας, αλλά και ο πλαστικός χειρουργός που κάθε βδομάδα επισκέπτεται μια μέση Ελληνίδα, διότι «όλα τα έχει η Μαριωρί, ο φερεντζές της έλειπε».
Όσο για τον ελεύθερο χρόνο ούτε λόγος. «Παρατάω τη δουλειά, βάζω μια κιλότα στη τσάντα και φεύγω». Και ύστερα απορούμε που βλέπουμε καθημερινά κρούσματα βίας και εγκληματικότητας. Όταν ο Α ανοίξει την τηλεόρασή του και δει για πέντε λεπτά μέσα από αυτό το reality αν θέλετε, τον πλούτο αλλά και την μεγαλομανεία αυτών των ανθρώπων είναι λογικό να αρχίζει να σκέφτεται πως θα κάνει καλύτερη τη ζωή του και πως θα ανοίγει το ψυγείο του και δεν θα το βλέπει πια άδειο αλλά και να είναι σε θέση να συντηρήσει τον εαυτό του αλλά και την οικογένεια του χωρίς να πρέπει να ζητιανέψει.
Όσο για το ζήτημα πολυγλωσσίας και το σε ποιο ιδιωτικό πρέπει να σταλθούν τα παιδιά για να είναι καλύτερα και η νοοτροπία ότι «ok προφανώς οι σπουδές είναι καλύτερες στο εξωτερικό αλλά άντε να ξέρετε και ελληνικά» απλά ψεύτικη και δήθεν.
Το κλουβί με τις τρελές, η Σάρα, η Μάρα άντε και το κακό συναπάντημα…

Υ.Γ Χαιρετίσματα στα πουλιά!!