Μοναξιά...

Μεγαλύτερος φόβος των ανθρώπων είναι η μοναξιά...Τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί να ξυπνήσουν μια μέρα και να είναι εντελώς μόνοι και στη σκέψη ότι αυτό μπορεί να συνεχιστεί για περισσότερο. Όταν όμως έρθει αυτή η μέρα τί γίνεται;
Οι πιο αδύναμοι κολλάνε στον πρώτο τυχόντα φοβούμενοι να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους...Μετά είναι οι άλλοι που αποδέχομνται την κατάστασή τους αλλά δε δέχονται ότι φταίνε κάπου γι’αυτό και αποφασίζουν να αφήσουν τον εαυτό τους ως έχει να σέρνεται στο πάτωμα και μαθαίνουν να ζουν μια ζωή μόνοι...Τέλος, υπάρχουν και αυτοί που όταν μένουν μόνοι συνειδητοποιούν ότι είναι αναγκασμένοι να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό τους και να προσπαθήσουν να τον αποδεχτούν...να τον εκτιμήσουν...και να τον αγαπήσουν, και μέσα από αυτό και να τον βελτιώσουν.Και όταν πια το καταφέρουν αυτό είναι έτοιμοι να ξαναβγούν εκεί έξω όπου τους περιμένουν (νέοι) άνθρωποι να συναναστραφούν.Και αυτοί είναι οι άνθρωποι που ξέρουν ν’αγαπούν.
Ποια είναι όμως η αιτία που οδηγεί κάποιον στη μοναξιά;Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι δεν φταίνε ποτέ ΟΛΟΙ οι άλλοι...Μια αιτία είναι πως το ίδιο το άτομο θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο και αρνείται να δώσει ευκαιρία σε όσους με την πρώτη ματιά δεν του γυαλίσουν..Ακόμη υπάρχουν και αυτοί που ποτέ δε μπόρεσαν να δεχτούν καν τον εαυτό τους και στην ανάγκη τους για αγάπη και στήριξη έπεσαν πάνω στους άλλους και τους αγκάλιασαν τόσο σφικτά που οι άλλοι άρχισαν να ασφυκτιούν...Επιπροσθέτως, υπάρχουν και οι άλλοι που είχαν μια ωραιοποιημένη εικόνα για όσους έφευγαν απ’τη ζωή τους και έτσι δε συμβιβάζονταν με τίποτα λιγότερο απ’το “τέλειο” που υπάρχει στο «αρρωστημένο» μυαλό τους...Τέλος, υπάρχει και μια τέταρτη κατηγορία...αυτή που συνδυάζει όλα τα παραπάνω................. ....και σ’αυτή ανήκω εγώ!!!