Ένα ποίημα από εμένα μετά από 500μλ ούζο!!

Τραγούδια στο πιάνο
Ο νεαρός της ιστορίας μας χάνεται στη μουσική του πιάνου εκστασιάζεται και μεταφέρεται σε ένα δικό του κόσμο...

Ακούγονται σιγανά τραγούδια στο πιάνο
Χάνομαι,αισθάνομαι τον εαυτό μου μετέωρο,
μετέωρο στην απεραντοσύνη του άπειρου.
Βλέπω μια μαύρη τρύπα.Χάνομαι...

Μελωδίες ακούγονται διαχρονικές
Χάνομαι,βλέπω ανθρώπους σε κόσμους,
κόσμους πρωτόγνωρους,πιθανώς παντοτινούς,
Βλέπω κόσμους άλλους.Χάνομαι...

Τραγούδια στο πιάνο παίζουν
και γω μόνος ψάχνω,
ψάχνω ανθρώπους αληθινούς,
μια παρέα καθάρια.

Βλέπω άτομα τριγύρω μου μοναχά,
τα βλέπω και χάνομαι στο καθάριο,
στο καθάριο της ψυχής τους,
νότες παρηγοριά δώστε μου.

Ενέσεις σκοτεινές,επαίτες,θύματα
τραγούδια ακούστε με,
ακούστε με πως φωνάζω,
αγάπη αληθινή αλλού δεν βρίσκω.

Ο νεαρός βρήκε παρηγοριά στο άκουσμα των τραγουδιών και μετά κάρφωσε την ένεση στη φλέβα του,την τελευταία του ένεση.Το ναρκωτικό κύλησε στο αίμα του και τον σκότωσε,αλλά η μουσική είχε απαλύνει την ψυχή του.



Αφιερωμένο στην φανατική μου αναγνώστρια και ένα φίλο μου που νομίζει ότι είναι μουσικός