Παλιές χαμένες σκέψεις

Οι σκέψεις μας είναι συνήθως αυτές που διαμορφώνουν τον τρόπο ζωής μας, το πως σκεφτόμαστε, το πως συμπεριφερόμαστε στους άλλους και το πως κάνουμε τις επιλογές μας. Σίγουρα δεν είναι όλες σωστές, αλλά όλες μας βοηθούν να δημιουργήσουμε ένα νέο χώρο δράσης-αντίδρασης.
Μέσα από την αντίδραση των επιλογών μας ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα γύρω μας αλλάζει, ή μάλλον καλύτερα ωριμάζει,με αποτέλεσμα οι επιλογές μας να οδηγούνται όλο και περισσότερο στην αρτιότητα.Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι τότε έχουμε χάσει αρκετά "πράγματα" που θεωρούσαμε δεδομένα και ότι δεν θα άλλαζαν σχεδόν ποτέ και συνειδητοποιούμε ακριβώς σε εκείνο το σημείο πως ότι και να κάνουμε, οποιαδήποτε δηλαδή μετέπειτα σωστή επιλογή, δεν μπορούμε να τα ανακτήσουμε. Για παράδειγμα, οι φίλοι είναι ένα από αυτά.Όσο καιρό έχεις γύρω σου άτομα, τα οποία σε αγαπάνε, σε συμμερίζονται, έχουν πάντα ένα "μεγάλο" αυτί για εσένα και συ απαιτείς ολοένα και περισσότερα συναισθηματικά αγαθά από αυτούς τόσο πιο πολύ τους απομακρύνεις. Οι φίλοι είναι η οικογένεια που δημιουργείς επιλέγοντας τα άτομα που θες να την περιβάλλουν. Σίγουρα πρέπει να προσφέρεις επειδή το θες, χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση. Μερικοί νομίζουμε,νομίζαμε ότι η συμπεριφορά σε μια φιλία υπάγεται σε άγραφους κανόνες εθιμικού δικαίου με αυστηρούς και ισόποσους όρους "δούναι και λαβείν". Το ίδιο συμβαίνει και με όλους τους άλλους ανθρώπινους δεσμούς. Το κεντρικό σημείο είναι να μην επιλέγουμε να απομακρύνουμε τους άλλους από γύρω μας, άλλωστε δεν είναι όλα τα άτομα φτιαγμένα να παράγουν και να προσφέρουν ισόποσα συναισθηματικά αγαθά ανάλογα με το πόσα λαμβάνουν. Στην ουσία πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι άνθρωποι δεν λειτουργούν όπως οι επιχειρήσεις.
Μία άλλη σκέψη που με περιτριγυρίζει είναι σχετικά με μια φράση που μου είχαν πει πρόσφατα: "δεν με φέρνεις πιο κοντά με τα προβλήματα σου, απλά με απομακρύνεις."
Είναι γενικά αποδεκτό πως όλοι μας έχουμε τα προβλήματά μας και τα ψυχολογικά μας/Βέβαια τα άτομα επιφορτίζονται διαφορετικά με αυτά ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία τους.
Επίσης είναι το λογικό ότι όταν θες να μιλήσεις για κάτι που σε απασχολεί,σε προβληματίζει,σε στεναχωρεί ένα από τα πρώτα άτομα που σου έρχονται στο μυαλό είναι κάποιος φίλος σου.Σίγουρα μπορεί να είναι επώδυνο ή ακόμη και κουραστικό για κάποιον να ακούει συνέχεια τα ίδια και τα ίδια προβλήματα και αναποδιές. Όμως σίγουρα δεν γίνεται απλά να περνάς καλά συνέχεια και να κάνεις μόνο πλάκα η να βγαίνεις για να λες μόνο καμιά μαλακία για να περάσει η ώρα. Ο συναισθηματικός δεσμός σίγουρα δεν προκύπτει μόνο από κει.