Απλά "μπαπ"

Με αφορμή μια ατάκα ενός γνωστού-παλιού φίλου:"Μα εγώ δεν έχω επενδύσει"αποφάσισα να εκθέσω τις απόψεις μου σχετικά με το κατά πόσο επενδύουμε στην ουσία στις ανθρώπινες σχέσεις.

Ομόλογα και μετοχές: όλοι μας ξέρουμε τα κέρδη που μπορεί να μας αποδώσει μία μετοχή ή ένα ομόλογο με κάποιο ρίσκο βέβαια.Οι ανθρώπινες σχέσεις όμως είναι το ίδιο? Σε έναν κόσμο όπου οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν λύσει το πρόβλημα ελαχιστοποίησης τους κάποιοι ακόμη ονειρεύονται την αληθινή επικοινωνία και συνύπαρξη.Ονειροπόλοι ή ρεαλιστές?Όπως το χρηματιστήριο έτσι υπάρχει και μια συναισθηματική αγορά.Γνωρίζεις άτομα,τα μαθαίνεις,περνάς χρόνο μαζί τους επειδή το θες και όχι επειδή στο επιβάλλουν εκείνοι και αρχίζεις έτσι και επενδύεις σε μία σχέση ανεξαρτήτου ζημίας και εσόδων.Τι γίνεται όμως όταν έχεις περάσει χρόνο μαζί του, τον έχεις μάθει αλλά ουδέποτε δεν επένδυσες σε μια σχέση ουσιαστικής επικοινωνίας?Τότε κλασσικά είναι ο άλλος ο υπερβολικός,ο μίζερος και ο γκρινιάρης.Στα μάτια σου φαντάζει απαιτητικός.Μήπως,όμως,ο άλλος είναι απλά ένας ονειροπόλος,ο οποίος απλά πίστεψε σε εσένα και στη φιλία σου,και τελικά απλά έκανε ένα μεγάλο λάθος?Στην ουσία οι περισσότεροι κάνουν το τεράστιο λάθος και θεωρούν τη βραχυχρόνια περίοδο πολύ πιο σημαντική από τη μακροχρόνια.
Φοβούνται και νιώθουν μειονεκτικά μέσα στο τραγελαφικό "εγώ" και την αυτοαποκαλούμενη ανεξαρτησία τους να δεθούν με άλλα άτομα που έχουν γνωρίσει πρόσφατα."Ότι λάχει,όπου λάχει,όπως λάχει",άλλωστε αυτό δε λένε και οι Βλάχοι?